۱۰ تا از کنسول های دستی با بهترین کیفیت گرافیکی

امروزه بازی‌های ویدیویی به‌خاطر گرافیک شگفت‌انگیز و واقع‌گرایانه‌شان شناخته شده‌اند. اما در روزگار قدیم بازی‌های ویدیویی، این موضوع کاملا متفاوت بود. این مسئله به‌خصوص درباره کنسول‌های دستی صدق می‌کرد که معمولا از لحاظ گرافیک، همیشه یک نسل عقب‌تر از کنسول‌های خانگی بودند.

با گذشت زمان، کنسول‌های دستی به‌تدریج به تراشه‌های گرافیکی بهتر مجهز شدند و کم‌ کم توانستند به سطح کنسول‌های خانگی نزدیک شوند، مانند پلی‌ استیشن قابل حمل (PSP) و نینتندو ۳DS. این پیشرفت‌ها چشمگیر هستند، اما معمولا کنسول‌های دستی به اندازه کافی به خاطر این تحولات مورد تحسین قرار نمی‌گیرند. در این مقاله از ویجیاتو به ۱۰ تا از کنسول دستی با بهترین کیفیت گرافیکی می‌پردازیم.

بیشتر بخوانید: ۵ باری که کنسول های بازی جان انسان‌ها را نجات دادند

---

کنسول گیم بوی

گیم بوی (Game Boy) کنسول دستی فوق‌العاده موفق نینتندو بوداین دستگاه در سال ۱۹۸۹ عرضه شد و به سرعت توانست بازار دهه ۹۰ میلادی را در اختیار بگیرد؛ موفقیتی که تأثیر آن تا اوایل دهه ۲۰۰۰ نیز ادامه یافت. نقطه قوت اصلی گیم بوی، نه در قدرت پردازشی یا فناوری‌های پیشرفته، بلکه در ترکیبی هوشمندانه از قیمت مقرون‌به‌صرفه، دوام بالا، و کتابخانه‌ای گسترده از بازی‌های سرگرم‌کننده بود. 

در همان زمان، رقبایی مانند آتاری لینکس (Atari Lynx) و سگا گیم گیر (Sega Game Gear) با قابلیت‌هایی چون صفحه‌نمایش رنگی و سخت‌افزاری قدرتمندتر وارد بازار شدند. با این حال، قیمت بالاتر، مصرف باتری زیاد و کتابخانه محدودتر بازی‌ها باعث شد این کنسول‌ها هرگز نتوانند تهدید جدی برای گیم بوی باشند. حتی در سال عرضه، منتقدان به پردازنده ضعیف‌تر و نمایشگر تک‌رنگ گیم بوی ایراد می‌گرفتند. نمایشگری که با پس‌زمینه خاکستری و پیکسل‌های سبزرنگ، در مقایسه با صفحات رنگی رقبا قدیمی به نظر می‌رسید.

با وجود این، طراحی ساده و کم‌مصرف گیم بوی باعث شد باتری‌ها بسیار دیرتر خالی شوند و بازیکنان بتوانند ساعت‌ها بدون دغدغه شارژ بازی کنند؛ مزیتی که برای یک کنسول قابل‌حمل حیاتی بود. علاوه بر این، عرضه بازی‌های افسانه‌ای مانند Tetris، Pokémon Red/Blue و The Legend of Zelda: Link’s Awakening به محبوبیت این دستگاه جان تازه‌ای بخشید.

• کنسول: نینتندو گیم بوی
• تاریخ عرضه: ۲۱ آوریل ۱۹۸۹
• تاریخ پایان تولید: ۳۱ مارس ۲۰۰۳
• نوع صفحه نمایش: STN LCD

بیشتر بخوانید: ۱۵ حقیقت جالب درباره گیم بوی که احتمالا نمی‌دانستید

---

کنسول سگا گیم گیر

سگا گیم گیر (Game Gear) بی‌شک جدی‌ترین رقیب نینتندو گیم بوی در اوایل دهه ۹۰ میلادی بود. اگر قرار باشد عبارتی مانند «رقیب قدرتمند» را برای یک کنسول دستی به کار ببریم، گیم گیر بدون تردید شایسته این عنوان است. سگا با هدف به چالش کشیدن سلطه گیم بوی، دستگاهی را معرفی کرد که از نظر ویژگی‌های فنی، به‌روزتر و جاه‌طلبانه‌تر به نظر می‌رسید.

برجسته‌ترین ویژگی گیم گیر، صفحه‌نمایش رنگی آن بود؛ قابلیتی که در آن زمان برای یک کنسول دستی بسیار چشمگیر محسوب می‌شد و جلوه بصری بازی‌ها را نسبت به نمایشگر تک‌رنگ گیم بوی چند پله ارتقا می‌داد. این صفحه‌نمایش نه تنها تجربه گرافیکی جذاب‌تری ارائه می‌کرد، بلکه از طریق لوازم جانبی متنوعی مانند تیونر تلویزیون، امکان تماشای برنامه‌های زنده را نیز فراهم می‌ساخت.

با این حال، همین نقطه قوت بزرگ، به یکی از پاشنه‌های آشیل گیم گیر تبدیل شد. نمایشگر رنگی و سخت‌افزار قدرتمندتر آن مصرف انرژی بسیار بالایی داشت، به طوری که برای کار کردن به شش باتری قلمی نیاز بود و عمر این باتری‌ها تنها چند ساعت دوام می‌آورد.

این ضعف، در کنار ابعاد بزرگ‌تر دستگاه، باعث شد که گیم گیر هرگز نتواند راحتی و دوام گیم بوی را ارائه دهد. در نتیجه، با وجود برتری بصری و امکانات بیشتر، گیم گیر در رقابت تجاری از گیم بوی جا ماند و در نهایت به یک خاطره نوستالژیک برای طرفداران دوآتشه سگا تبدیل شد.

• کنسول: سگا گیم گیر
• تاریخ عرضه: ۶ اکتبر ۱۹۹۰
• پایان تولید: حدود سال ۲۰۰۲
• نوع صفحه نمایش: LCD رنگی

بیشتر بخوانید: چگونه سگا در نبرد کنسول‌ ها شکست خورد؟

---

کنسول آتاری لینکس

آتاری لینکس (Atari Lynx) تنها کنسول دستی تاریخ شرکت آتاری و محصولی جاه‌طلبانه بود که بین عرضه آتاری ۷۸۰۰ و آتاری جگوار (Jaguar) وارد بازار شد. این دستگاه با هدف رقابت مستقیم با نینتندو گیم بوی ساخته شد، اما از همان ابتدا مسیر متفاوتی را انتخاب کرد: تمرکز بر سخت‌افزار قدرتمند و گرافیک پیشرفته. در حقیقت، لینکس از نظر توان پردازشی و قابلیت‌های تصویری، نه تنها از گیم بوی و سگا گیم گیر، بلکه از بسیاری از کنسول‌های خانگی هم‌دوره خود نیز جلوتر بود.

صفحه‌نمایش رنگی و قابلیت‌های گرافیکی لینکس تجربه بصری چشمگیری را ارائه می‌داد. این کنسول از تکنیک‌های گرافیکی پیشرفته مانند اسکیلینگ و چرخش (Scaling & Rotation) پشتیبانی می‌کرد که در آن زمان برای یک دستگاه دستی بی‌سابقه بود. بازی‌های شاخصی همچون BattleWheels حتی توانستند به مرز شبیه‌سازی گرافیک سه‌بعدی نزدیک شوند؛ ویژگی‌ای که در اواخر دهه ۸۰ میلادی شگفت‌انگیز بود.

با این حال، همانند سگا گیم گیر، برتری بصری لینکس بهایی سنگین داشت یعنی مصرف انرژی بالا. این کنسول به شش باتری قلمی نیاز داشت (دو عدد بیشتر از گیم بوی اصلی) و عمر این باتری‌ها تنها چند ساعت بود. در کنار این مشکل، ابعاد بزرگ‌تر و قیمت بالاتر لینکس باعث شد که علی‌رغم کیفیت گرافیکی تحسین‌برانگیز، هرگز نتواند سهم بزرگی از بازار را به دست آورد و بیشتر به عنوان یک جواهر فراموش‌ شده در تاریخ کنسول‌های دستی باقی بماند.

• کنسول: آتاری لینکس
• تاریخ عرضه: ۱ سپتامبر ۱۹۸۹
• پایان تولید: حدود سال ۱۹۹۵
• نوع صفحه نمایش: LCD رنگی

---

کنسول نیو جئو پاکت کالر  

نیو جئو پاکت کالر (Neo Geo Pocket Color) محصول شرکت SNK، دنباله‌ای بود بر نسخه تک‌رنگ نیو جئو پاکت که پیش‌تر عرضه شده بود. اما تفاوت اصلی این مدل، صفحه‌نمایش رنگی چشم‌نواز و باکیفیتی بود که آن را به یکی از بهترین نمایشگرهای رنگی در میان کنسول‌های دستی دهه ۹۰ تبدیل کرد. 

کیفیت رنگ‌ها و وضوح تصویر در نیو جئو پاکت کالر به قدری قابل توجه بود که بازی‌های آن به شکل برجسته‌ای از گرافیک رنگی بهره می‌بردند و تجربه بصری دلنشینی ارائه می‌کردند. یکی از نمونه‌های بارز این کیفیت، بازی محبوب Sonic the Hedgehog Pocket Adventure است که گرافیک زیبا و رنگارنگش تا مدت‌ها زبانزد کاربران باقی ماند.

با این حال، مشکل اصلی SNK زمانی نمایان شد که نیو جئو پاکت کالر درست پس از عرضه نینتندو گیم بوی کالر وارد بازار شد. اگرچه صفحه نمایش گیم بوی کالر از نظر زنده بودن رنگ‌ها به پای پاکت کالر نمی‌رسید، اما قیمت پایین‌تر و اکوسیستم گسترده‌تر بازی‌های نینتندو، باعث شد که نیو جئو پاکت کالر نتواند جایگاه محکمی در بازار به دست آورد. 

در نتیجه، این کنسول علی‌رغم کیفیت سخت‌افزاری چشمگیر و صفحه نمایش عالی، در رقابت با گیم بوی کالر شکست خورد و تبدیل به یکی از کنسول‌های دستی نوستالژیک اما کمتر شناخته‌شده آن دوران شد.

• کنسول: SNK نیو جئو پاکت کالر
• تاریخ عرضه: ۱۹ مارس ۱۹۹۹
• پایان تولید: ۳۰ اکتبر ۲۰۰۱
• نوع صفحه نمایش: LCD رنگی

---

کنسول وندرو سوان کالر

وندرو سوان کالر (WonderSwan Color) آخرین و در عین حال موفق‌ترین تلاش شرکت باندای (Bandai) برای حضور در بازار کنسول‌های بازی دستی بود. این دستگاه که تنها در ژاپن عرضه شد، نسبت به مدل اصلی و تک‌رنگ خود پیشرفت چشمگیری داشت و با صفحه‌نمایش FSTN LCD خود، رنگ‌هایی زنده، شفاف و جذاب ارائه می‌کرد. در میان کنسول‌های دستی هم‌دوره، کیفیت نمایش رنگ‌ها در وندرو سوان کالر به‌طور محسوسی بالاتر بود و بازی‌ها از این مزیت به‌خوبی استفاده می‌کردند.

از نظر سخت‌افزاری، وندرو سوان کالر با طراحی باریک و وزن سبک، همراه با کتابخانه‌ای شامل عناوین محبوب ژاپنی، توانست جایگاه قابل قبولی بین گیمرهای منطقه پیدا کند. با این حال، همانند بسیاری از رقبای سرسخت گیم بوی، طولی نکشید که نینتندو با پاسخی قاطع وارد میدان شد. 

عرضه گیم بوی ادوانس (Game Boy Advance) با گرافیکی به‌مراتب پیشرفته‌تر، سخت‌افزار صوتی برتر و کتابخانه بازی بسیار گسترده‌تر. گیم بوی ادوانس به قدری قدرتمند بود که بسیاری آن را «سوپر نینتندوی قابل حمل» می‌نامیدند، لقبی که نشان می‌داد کنسول‌های دستی وارد مرحله‌ای جدید از کیفیت بصری و صوتی شده‌اند.

در نتیجه، وندرو سوان کالر با وجود نمایشگری درخشان و عملکردی تحسین‌برانگیز در بازار ژاپن، نتوانست در برابر موج عظیم محبوبیت و قدرت سخت‌افزاری گیم بوی ادوانس دوام بیاورد و بیشتر به عنوان یادگاری ارزشمند از دوران طلایی کنسول‌های دستی در خاطر گیمرها باقی ماند.

• کنسول: باندای وندرو سوان کالر
• تاریخ عرضه: ۹ دسامبر ۲۰۰۰
• پایان تولید: حدود سال ۲۰۰۳
• نوع صفحه نمایش: FSTN LCD

بیشتر بخوانید: تاریخچه کنسول‌ های پلی استیشن

---

کنسول گیم بوی ادوانس  

گیم بوی ادوانس (Game Boy Advance) آخرین و قدرتمندترین عضو خانواده گیم بوی بود و با فاصله‌ای چشمگیر، بهترین نسخه این سری محسوب می‌شد. این کنسول در سال ۲۰۰۱ معرفی شد و با جهشی بزرگ نسبت به گیم بوی کالر، عملاً استانداردهای تازه‌ای برای کنسول‌های دستی تعیین کرد.

اما نقطه قوت اصلی گیم بوی ادوانس، گرافیک پیشرفته‌اش بود. پردازنده ۳۲ بیتی ARM7TDMI و توانایی نمایش طیف وسیعی از رنگ‌ها باعث شد بسیاری از بازی‌های آن به نسخه‌های خانگی سوپر نینتندو شباهت فراوانی داشته باشند. 

حتی افکت‌های تصویری‌ای مانند اسکیلینگ، چرخش و شبه سه‌بعدی که پیش‌تر در سوپر نینتندو دیده شده بود، روی گیم بوی ادوانس نیز قابل اجرا بود. این توانایی باعث شد که پورت‌ها و بازسازی‌های بازی‌های محبوب SNES مانند The Legend of Zelda: A Link to the Past یا Super Mario World با کیفیتی چشمگیر به این کنسول راه پیدا کنند.

البته مدل اولیه گیم بوی ادوانس بی‌نقص نبود. صفحه‌نمایش نسبتاً کم‌نور و بدون نور پس‌زمینه باعث می‌شد رنگ‌ها کمی بی‌روح به نظر برسند، به‌خصوص در محیط‌های کم‌نور. نینتندو بعدها با عرضه نسخه‌های GBA SP و Micro این مشکل را برطرف کرد و تجربه بصری را به سطحی بسیار بهتر رساند. با وجود این ایراد اولیه، گیم بوی ادوانس همچنان به عنوان نقطه اوج نسل گیم بوی و یکی از موفق‌ترین کنسول‌های دستی تاریخ شناخته می‌شود.

• کنسول: نینتندو گیم بوی ادوانس
• تاریخ عرضه: ۲۱ مارس ۲۰۰۱
• پایان تولید: حدود سال ۲۰۱۰
• نوع صفحه نمایش: TFT LCD

بیشتر بخوانید: تاریخچه کنسول‌های نینتندو (Nintendo)

---

کنسول نینتندو دی‌ اس 

نینتندو دی‌اس (Nintendo DS) نه تنها پرفروش‌ترین کنسول دستی نینتندو، بلکه پرفروش‌ترین کنسول دستی تاریخ است؛ موفقیتی که حاصل ترکیبی هوشمندانه از نوآوری، قابلیت‌های فنی و استراتژی بازاریابی دقیق بود. ایده استفاده از دو صفحه‌نمایش یکی برای نمایش گیم‌پلی و دیگری به‌عنوان صفحه لمسی برای ارائه اطلاعات یا کنترل‌های اضافی در زمان خود ابتکاری جسورانه محسوب می‌شد. 

این طراحی نه تنها تجربه کاربری تازه‌ای ایجاد کرد، بلکه زمینه‌ساز سبک‌های جدیدی از بازی شد که پیش‌تر در کنسول‌های دستی دیده نمی‌شد. از نظر گرافیکی، دی‌اس در زمان عرضه بهترین عملکرد را در میان تمام کنسول‌های دستی بازار داشت. این دستگاه از دو پردازنده ARM بهره می‌برد. یکی پردازنده ARM946E-S برای اجرای گرافیک و پردازش اصلی بازی‌ها و دیگری پردازنده ARM7TDMI برای مدیریت وظایف جانبی همچون صدا و ارتباطات بی‌سیم. 

این ترکیب پردازشی امکان اجرای جلوه‌های بصری چشمگیر را فراهم می‌کرد که پیش‌تر تنها در کنسول‌های خانگی مشاهده می‌شد. نمونه بارز آن، نسخه بازسازی‌شده Super Mario 64 DS بود که با وجود محدودیت‌های سخت‌افزاری، تجربه‌ای نزدیک به نسخه نینتندو ۶۴ ارائه می‌داد.

• کنسول: نینتندو دی‌اس
• تاریخ عرضه: ۲۱ نوامبر ۲۰۰۴
• پایان تولید: حدود سال ۲۰۱۴
• پردازنده گرافیکی: ARM946E-S

بیشتر بخوانید: 20 حقیقت درباره کنسول دریم‌کست که نمیدانستید

---

کنسول پلی‌ استیشن پرتابل (PSP)

پلی استیشن پرتابل (PlayStation Portable یا PSP) نخستین تلاش جدی سونی برای ورود به بازار کنسول‌های دستی و رقابت مستقیم با سلطه نینتندو بود. این دستگاه کمی پیش از عرضه پلی استیشن ۳ روانه بازار شد و رابط کاربری آن شباهت زیادی به رابط کاربری کنسول خانگی سونی داشت، موضوعی که به یکپارچگی برند پلی استیشن کمک می‌کرد.

از نظر سخت‌افزاری، PSP جهشی بزرگ نسبت به هر کنسول دستی نینتندو در آن زمان محسوب می‌شد. سونی با استفاده از یک چیپ گرافیکی اختصاصی به نام Surface Engine، دستگاهی ساخت که به راحتی توانست لقب «پلی استیشن ۲ قابل حمل» را از آن خود کند. 

این چیپ، به همراه پردازنده ۳۳۳ مگاهرتزی و نمایشگر ۴.۳ اینچی با وضوح بالا، امکان اجرای بازی‌هایی را فراهم می‌کرد که از نظر کیفیت بصری و جزئیات، به کنسول‌های خانگی بسیار نزدیک بودند.

• کنسول: سونی پلی‌ استیشن پرتابل
• تاریخ عرضه: ۱۲ دسامبر ۲۰۰۴
• پایان تولید: حدود دسامبر ۲۰۱۴
• نوع گرافیک: Surface Engine

بیشتر بخوانید: 20 حقیقت جالب درباره PSP که نمی‌دانستید

---

کنسول نینتندو 3DS

نینتندو 3DS آخرین کنسول دستی اختصاصی نینتندو و به نوعی وداعی باشکوه با دوران طلایی کنسول‌های قابل حمل این شرکت بود. این دستگاه در سال ۲۰۱۱ معرفی شد و ترکیبی هوشمندانه از ویژگی‌های دو نسل پیشین نینتندو Nintendo Wii و Nintendo DSi را در قالبی قابل حمل ارائه می‌کرد. بسیاری از بازی‌ها و قابلیت‌های حرکتی آن یادآور تجربه Wii بودند، در حالی که خدمات دیجیتال و فروشگاه آنلاین آن ریشه در ساختار DSi داشت.

با این حال، مهم‌ترین و متمایزترین ویژگی 3DS، نمایش سه‌بعدی استریوسکوپیک بدون نیاز به عینک بود؛ قابلیتی که در زمان خود نوآورانه و منحصربه‌فرد محسوب می‌شد. این فناوری به بازیکنان اجازه می‌داد عمق تصویر را به شکلی واقعی تجربه کنند و حس کنند که اشیا و کاراکترها فراتر از صفحه‌نمایش و در فضای مقابلشان حضور دارند. برخی بازی‌ها حتی از این قابلیت برای ایجاد مکانیک‌های گیم‌پلی جدید استفاده کردند و تعامل بازیکن با محیط را به سطح تازه‌ای رساندند.

نیروی پردازشی این قابلیت به لطف چیپ گرافیکی اختصاصی 3DS فراهم می‌شد؛ موضوعی که آن را از سایر کنسول‌های دستی نینتندو که عمدتاً از گرافیک یکپارچه استفاده می‌کردند، متمایز می‌ساخت. این چیپ قادر بود گرافیکی نزدیک به کنسول Wii را در یک دستگاه قابل حمل رندر کند، و همین باعث شد بازی‌های بصری تحسین‌برانگیزی مانند The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D و Super Mario 3D Land به این پلتفرم بیایند.

• کنسول: نینتندو 3DS
• تاریخ عرضه: ۲۶ فوریه ۲۰۱۱
• پایان تولید: ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۰
• نوع گرافیک: PICA200

بیشتر بخوانید: ۱۹ حقیقت از پلی استیشن ۳ که نمی‌دانستید

---

کنسول پلی‌ استیشن ویتا 

پلی استیشن ویتا (PlayStation Vita) جانشین مستقیم PSP و دومین تلاش سونی برای تسلط بر بازار کنسول‌های دستی بود، اما برخلاف انتظارها، نتوانست موفقیت نسل پیشین خود را تکرار کند.

از نظر فنی، ویتا یکی از پیشرفته‌ترین کنسول‌های دستی تاریخ بود. مانند PSP، این دستگاه نیز به یک چیپ گرافیکی اختصاصی مجهز بود، اما این بار از پردازنده گرافیکی PowerVR SGX543MP4+ استفاده می‌کرد که توانایی رندرینگ سه‌بعدی پیشرفته را در قالبی قابل حمل فراهم می‌ساخت. 

نتیجه این بود که بازی‌های ویتا از نظر جزئیات، کیفیت بافت‌ها و نورپردازی، به شدت به عناوین پلی استیشن ۳ شباهت داشتند و در برخی موارد حتی از نظر روانی اجرای گرافیک بهتر عمل می‌کردند.

این توانایی باعث شد عناوین بزرگی مانند Uncharted: Golden Abyss، Killzone: Mercenary و حتی بازی‌هایی همچون Minecraft به این پلتفرم بیایند و تجربه‌ای نزدیک به کنسول‌های خانگی ارائه دهند. صفحه‌نمایش OLED در مدل اولیه ویتا نیز جلوه بصری بازی‌ها را به سطحی چشمگیر رسانده و رنگ‌هایی عمیق و شفاف ارائه می‌کرد.

• کنسول: سونی پلی‌ استیشن ویتا
• تاریخ عرضه: ۱۷ دسامبر ۲۰۱۱
• پایان تولید: ۱ مارس ۲۰۱۹
• نوع گرافیک: PowerVR SGX543MP4+

بیشتر بخوانید: ۱۰ حقیقت جالب درباره پلی استیشن ۴ که احتمالا نمی‌دانستید

---

کنسول‌هایی با بهترین کیفیت گرافیکی

در دنیای بازی‌های ویدیویی، پیشرفت‌های گرافیکی همواره یکی از مهم‌ترین عوامل جذابیت و محبوبیت کنسول‌ها بوده است. همان‌طور که دیدیم، کنسول‌های دستی در طول زمان مسیر طولانی و پر فراز و نشیبی را طی کرده‌اند؛ از صفحه‌های تک‌رنگ و ساده تا نمایشگرهای رنگی زنده و چیپ‌های گرافیکی قدرتمند که می‌توانند تجربه‌ای نزدیک به کنسول‌های خانگی ارائه دهند. 

هر یک از این کنسول‌ها، در زمان خود نوآوری‌های خاصی داشتند که نه تنها دنیای بازی‌های دستی را متحول کردند، بلکه به رشد و تکامل صنعت بازی‌های ویدیویی کمک کردند. از Game Boy گرفته تا PlayStation Vita، هر نسل نشان داد که گرافیک‌های بهتر و امکانات پیشرفته‌تر می‌توانند تجربه بازی را به سطحی فراتر از انتظار برسانند. 

اگرچه امروزه گوشی‌های هوشمند بخش عمده‌ای از بازار بازی‌های همراه را در دست دارند، اما همچنان کنسول‌های دستی با ویژگی‌ها و بازی‌های اختصاصی خود جایگاه خاصی در دل گیمرها حفظ کرده‌اند. آینده این دستگاه‌ها هرچند به سمت ادغام با تکنولوژی‌های جدید حرکت می‌کند، اما میراث گرافیکی و نوآوری‌هایشان بی‌تردید نقطه عطفی در تاریخ بازی‌های ویدیویی است.

بیشتر بخوانید: ۱۰۵ حقیقت جالب درباره پلی استیشن ۱ که احتمالا نمی‌دانستید

بیشتر بخوانید: ۱۵ حقیقت جالب درباره نینتندو Wii که احتمالا نمی‌دانستید