گوهرهای سینمایی سال ۲۰۱۹

[vc_row][vc_column width="2/3" offset="vc_col-lg-offset-2"][vc_column_text]بامداد امروز به وقت ایران مراسم اهدای جوایز اسکار ۲۰۲۰ برگزار شد و فیلم Parasite اثر بونگ جون هو، بیشترین و بهترین جوایز را با خود به کره جنوبی برد. این فیلم که جوایز «بهترین فیلم»، «بهترین فیلم‌نامه اورجینال»، «بهترین فیلم بین‌المللی» و «بهترین کارگردانی» را دریافت کرد، مجال درخشش را از بسیاری از آثاری که در جشنواره‌های دیگر تحسین شده بودند را گرفت و به نوعی تاریخ‌سازی کرد.

در این میان، فیلم The Irishman مارتین اسکورسیزی ناکام بزرگ مراسم اسکار ۲۰۲۰ بود و جوایز عمدتا میان فیلم‌های نام‌آشنا و برجسته امسال پخش شدند. البته که به نظر می‌رسید اسکار قصد دارد امسال حق را به حق‌دارانی برساند که شاید تا پیش از امسال مرتبا مورد بی‌مهری اهالی آکادمی قرار گرفته بودند.

نمونه‌اش واکین فینیکس و درخششی که در جوکر داشت و بعد از چندین بازی قدرتمند در امثال The Master و You Were Never Really Here بالاخره توانست مجسمه طلایی‌رنگ به قفسه افتخاراتش اضافه کند. نمونه‌اش سینمای کره جنوبی که برای نخستین بار در تاریخ به صورت همزمان بر رقبای بین‌المللی و هالیوودی فائق آمد. و نمونه دیگرش برد پیتی که توانست با ساخته جدید تارانتینو خودی نشان دهد و واقعاً دیده شود.

اما چه چیزی باعث می‌شود جوکر واکین فینیکس لیاقت این حد از تمجید را داشته باشد و چه چیزی انگل را به بهترین فیلم امسال تبدیل می‌کند؟ در این مقاله مروری می‌کنیم بر تمامی بررسی‌هایی که تیم فیلم و سینمای ویجیاتو از برجسته‌ترین نامزدان و برندگان اسکار ۲۰۲۰ داشته و علل موفقیت یا ناکامی آن‌ها را از سر می‌گذرانیم.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_text_separator title="1917" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="72403" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="2/3" offset="vc_col-lg-offset-2"][vc_column_text]فیلم 1917 به‌خاطر نداشتن کات محسوسی از ابتدا تا انتهای خود یا به اصطلاح وان شات بودن، توجهات زیادی را به خود جلب کرده و کارگردانی آن به صورت سکانس پلان موجب شده این اثر توسط آکادمی‌ها و انجمن‌های مختلفی که هر ساله جوایز معروف صنعت فیلم را اعطا می‌کنند، مورد توجه قرار گیرد. موضوعی که قبلا هم در فیلم‌های گوناگون دیده شده؛ «آلفرد هیچکاک»، کارگردان مشهور عصر کلاسیک با فیلم Rope از این ایده استفاده کرد و «آلخاندرو گونزالس ایناریتو» نیز در دهه اخیر در این راستا فعالیت کرده. اما موضوعی که باید به آن توجه کرد، این است که آیا داستان برای چنین ساختاری مناسب است یا خیر. در اصل، این داستان است که موجب می‌شود یکپارچه بودن اثر قابل درک شود و توجیه داشته باشد.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="A Beautiful Day in the Neighborhood" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="72162" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]فیلم‌های بیوگرافی معمولا خسته‌کننده هستند. این حقیقتی است که نمونه‌های انکارناپذیر زیادی برای آن وجود ندارد. هر سال فیلم‌های سینمایی بیوگرافی زیادی را تماشا می‌کنیم که تلاش می‌کنند ارزشمند باشند اما در رسیدن به حداقل انتظارات هم شکست‌خورده به نظر می‌رسند. اما فیلم A Beautiful Day in the Neighborhood نه تنها غیرقابل پیش‌بینی است بلکه برای روایت داستانش هیچ عجله‌ای ندارد. جدیدترین هنرنمایی تام هنکس با بهره‌جویی از داستانی چندلایه به راحتی وارد لیست بهترین فیلم‌های چند سال اخیر سینما می‌شود.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Ad Astra" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="72288" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]رُی مک‌براید (Roy McBride) فضانوردی باسابقه و درجه یک است که سال‌های سال در حال سفر و اکتشاف و ماجراجویی در اعماق فضا بوده و حالا با یک اتفاق شوک‌برانگیز مواجه می‌شود؛ «احتمالا پدرت زنده‌ است!» کلیفرد مک‌براید، چندین دهه پیش از اتفاقات فیلم به ماموریتی خطرناک برای پیدا کردن بیگانگان در سطح کهکشان می‌رود. این پروژه که لیما نام داشت، آرام آرام شکوه و افتخار خود را از دست می‌دهد و نهایتا ارتباط میان زمین و پروژه لیما کاملا قطع می‌شود. حالا دقیقا ۲۷ سالی از ناپدید شدن پدر رُی می‌گذرد و او مدت‌ها است که پدرش را مرده فرض می‌کند – گرچه،‌ با عنوان یک پدر قهرمان.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Avengers: Endgame" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="35199" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]دنیای سینمایی مارول به مدت ۱۰ سال خود را برای این رویداد آماده کرده بود؛ آخرین نبرد انتقام‌جویان برای تعیین سرنوشت نهایی دنیا! بااینکه برادران روسو خودشان را با فیلم Winter Soldier به عنوان کارگردانانی با بینش عمیق برای جنبه‌های روایی و هنری یک اثر سینمایی ثابت کرده بودند و با تولید Civil War به همه نشان دادند که درکی مطرح و قابل توجیه از داستان‌های ابرقهرمانی دارند، هنوز هم در شک و تردید بودیم که داستان Infinity War چطور می‌تواند همه انتظارات را برآورده کند و با آن همه شخصیت و خط داستانی به یک آشفته‌بازار بدون منطق – که فقط از نظر بصری قابل تحسین است – تبدیل نشود.

نقد کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Bombshell" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="69148" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]سال ۲۰۱۶ بود که یک افتضاح رسانه‌ای در دنیای رسانه‌ها پیش آمد و راجر ایلز، مدیر وقت فاکس نیوز به تعرض جنسی کارمندان زن خود متهم شد. ایلز هدایت امپراتوری این شبکه خبری را بر عهده داشت و بعد از گذشت بیست سال از این هدایت، یکی از مجریان اخراج شده این شبکه اعلام کرد که چون با ایلز رابطه جنسی برقرار نکرده از این شبکه بیرون انداخته شده.

اعتراض این مجری و توامان شدن آن با جنبش Metoo و اعتراف دیگر مجریان سابق و فعلی فاکس نیوز رسوایی بزرگی برپا کرد که در نهایت منجر به اخراج ایلز از سوی رییس بزرگ (رابرت مورداک) شد. موضوعی که در بالا به طور مختصر و مفید گفته شد، دستمایه ساخت فیلم Bombshell شده و شرح و تفصیلی روی آن آمده تا داستان را سینمایی‌تر کند.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Breakthrough" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="72554" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]چیزی که این فیلم را از بقیه متمایز می‌کند، برداشت جسورانه‌اش از یک زن پیچیده، مشکل‌دار، قوی و با ایمان است. جویس زندگی‌اش را وقف خانواده‌اش کرده اما از کشیش جدید شهر، جیسون (با بازی Topher Grace) که برای خودش بچه باحالی است، رو برمی‌گرداند. او به شکلی صریح و بی‌پروا به هر کسی که درباره بهبود جان مثبت صحبت نکند هشدار می‌دهد و چیزی جز بهبودی کامل فرزندش را نمی‌پذیرد. ثابت قدمی او تکان دهنده است اما نحوه ابرازش نه چندان. شوهر جویس از او خواهش می‌کند کمی با ملاطفت بیشتری برخورد کند و بر ذهن و احساساتش کنترل داشته باشد.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Ford V. Ferrari" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="70154" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]بازسازی دوران رقابت‌های فورد و فراری در فیلم به زیبایی صورت گرفته و فیلمساز در ساخت این دوران حواسش را جمع کرده و نکات ریز را در نحوه پوشش و آٰرایش کاراکترها رعایت کرده تا اتمسفر فیلم را هرچه بهتر از آب در بیاورد. کمتر گاف و سوتی در این بخش از فیلم می‌توان پیدا کرد و فیلمبرداری هوشمندانه فدون پاپامیکائیل نیز به این صحنه سازی‌ها کمک کرده است. از آنجایی که نزدیک به یک سوم فیلم نیز در داخل اتاقک کوچک ماشین روایت می‌شود نیز کار فیلمبردار بسیار سخت بوده که خوشبختانه توانسته از پس این مهم نیز سربلند بیرون بیاید.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Frozen 2" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="48271" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]جنیفر لی و کریس باک با انیمیشن فروزن در صنعت سینمای جهان شناخته شده‌اند و دیگر بخش‌های کارنامه آنها به پررنگی نام سنگین فروزن نیست. این دو نفر در دنباله سینمایی فروزن نیز بار دیگر کنار یکدیگر قرار گرفته و در مقام نویسنده، کارگردان و تهیه کننده حضور دارند.

آنها در دنباله سازی بهترین و مهمترین اثر خود کمی بیش از حد معمول وسواس به خرج دادند و فرصتی شش ساله را برای خودشان خریدند. دستپخت این دو پس از شش سال اما آن طعمی که باید را ندارد و به نظر می‌رسد چاشنی‌هایی که به محصول اولیه‌شان اضافه شده، مزه جدیدی را به ارمغان نمی‌آورد.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Harriet" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="72557" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]شکل‌دادن یک شخصیت ناشناخته در دل تاریخ به یک فیلم سینمایی ارزشمند، یکی از دشوارترین سوژه‌هایی است که یک کارگردان می‌‌تواند سراغ آن برود. ایده‌ای که در نگاه نخست خیلی وحشتناک نیست. اما وقتی به حاصل آن تماشا می‌کنیم، باید به ناگواربودن آن اعتراف کنیم. بنابراین چگونه یک کارگردان می‌تواند از مرداب ساخت فیلمی درباره یک شخصیت حقیقی کم‌ترشناخته‌شده در میان صفحات تاریخ، پیروزمندانه خارج شود؟ او می‌تواند از ظرفیت‌های شخصیت اصلی‌اش استفاده کند. آیا شخصیت اصلی فیلم Harriet آن‌قدر جذابیت دارد که این اثر زیرژانر تاریخی را از ناامیدکننده‌بودن نجات دهد؟

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="I Lost My Body" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="64099" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]مضمون این انیمیشن فرانسوی را می‌شود در یک جمله خلاصه کرد: «آدمیزاد قدرت پرش دارد؛ از وضعِ پیش‌آمده‌ بد به وضعی که می‌خواهد». وقتی تار و پودِ درام، تصویر و صدا به شکل «عجیب و غریبی» به هم بافته شده باشد طوریکه بتواند یک مضمون کلی و سخت را به زبان «هنر: حس و ادراک» ترجمه کند، یعنی با یک اثرِ معمولی طرف نیستیم.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="The Irishman" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="56752" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]برای آن که متوجه هنرمندی اسکورسیزی به عنوان کارگردان و استیون زایلیان به عنوان فیلم‌نامه‌نویس آیریش من بشویم، بهتر است روند تبدیل شدن آرتور فلیک به جوکر را با فرانک از یک راننده کامیون به عضوی از بدنه مافیا را بررسی کنیم. فرانک مثل سایر کاراکترهای اصلی فیلم‌های اسکورسیزی، به آرامی و در مسیر داستان پخته می‌شود. در واقع تا دقایق پایانی فیلم شاهد اتفاقاتی هستیم که اسکورسیزی برای پخته کردن و تحول بخشیدن به کاراکترهای فرانک و حتی جیمی هافا از از آن‌ها استفاده می‌کند.

نکته جالب توجه در مورد این اتفاقات، «کوچک» بودن آن‌ها در اکثر موارد است. یعنی اسکورسیزی به‌جای آن که بخواهد با چند رویداد بزرگ کاراکترها را به طور کلی تغییر دهد (چیزی که در جوکر شاهد آن بودیم)، اتفاقات ریزی را در داستان برنامه‌ریزی کرده که ذره ذره کاراکترها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. یکی از همین اتفاقات به اولین ملاقات فرانک و راسل بوفالینو در پمپ‌بنزین برمی‌گردد.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Jojo Rabbit" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="63000" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]اثر اخیر «تایکا وایتیتی»، با نگاهی فانتزی‌تر و در نگاه اول غیرواقعی، مخاطب را به درون جنگ جهانی دوم برده و این واقعه را از زاویه دید یک پسر بچه ده ساله تعریف می‌کند. اینکه ایدئولوژی نازی‌ها را با دیدی کمتر جدی مشاهده کنیم، چیز جدیدی نیست و قدمت چنین آثاری به دوران اوج «چارلی چاپلین» برمی‌گردد؛ اما ظرافت ساخت چنین درام-کمدی‌هایی باعث می‌شود هر کارگردانی سراغ ساخت آن‌ها نرود و شاهد اختلاف زیادی میان اکران اینگونه فیلم‌ها باشیم. در ادامه با نقد فیلم Jojo Rabbit از ویجیاتو همراه باشید.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Joker" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="48330" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]بسیاری از همان ابتدای عقیده داشتند انتخاب تاد فیلیپس گزینه عجیبی برای ساختن فیلم مستقل جوکر به شمار می‌رود؛ مردی که توانسته کمدی‌های قوی همچون بورات و سری Hangover را خلق کند در پشت سکان ساخت فیلم یکی از شرورترین کاراکترهای تاریخ سینما چه می‌کند؟ این پرسش اما یک جواب صاف و ساده داشت: کمدی‌های تاد فیلیپس از نوع دیوانه‌واری بودند و جوکر هم یک دیوانه تمام عیار است. وجه اشتراک فیلم جدید فیلیپس با آثار گذشته و موفق او نیز در همین نکته نهفته است: جنون.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Judy" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="72578" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]لابد عکس‌هایی از پیاده‌روی ستاره‌های هالیوود در لوس‌آنجلس را دیده‌اید. یکی از این ستاره‌ها به نام جودی گارلند است. اگر نام فرانسیس اثل گام معروف به جودی گارلند را تا بحال نشنیده بودید، الان هم فراموشش کنید و به جایش بگذارید «از دختران بااستعدادی که توسط هالیوود کشف ‌و سپس نابود شد». پیشنهاد من این است که اگر هنوز فیلم را ندیده‌اید، با این سوال به سراغ دیدنش بروید: آیا می‌توانیم در تماشای دوساعته‌ فیلم، با جودی گارلند یکی شویم و رنج‌هایش را بفهمیم؟

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Klaus" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="65127" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]انیمیشن Klaus اولین اثر تمام انیمیشنی انحصاری ساخته شده برای نتفلیکس به حساب می‌آید و گام‌های موفقیت را یکبار دیگر برای این VOD بین‌المللی مشهور برمی‌دارد. نتفلیکس حالا ذره ذره تبدیل به غولی می‌شود که پا به پای سالن‌های سینما و استودیوهای مشهور سینمایی پیش می‌رود و دیگر نمی‌توان منکر تاثیر آن و دیگر بازیگران این حوزه در صنعت سینما شد. آثار شاخصی که نتفلیکس در سریال و انیمیشن و فیلم تولید کرده، گواه این ادعا هستند و حضور چندین اثر ساخته شده توسط این شرکت در جوایز سینمایی امسال نیز تاکید دوباره‌ای بر صحت این ادعاست.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Knives Out" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="72307" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]هارلان ترومبی، در منزل خود کشته می‌شو و شواهد این را نشان می‌دهد که ترومبی خودکشی کرده است. او نویسنده مشهوری در زمینه ادبیات جنایی بوده و آخرین باری که زنده دیده شده توسط خدمتکار مکزیکی‌اش به نام مارتا بوده است. کارآگاه بلانک نامه‌ای دریافت کرده و از او خواسته شده که راز این جنایت را فاش کند هرچند خود بلانک هم نمی‌داند موکل او دقیق چه کسی است؟

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Lighthouse" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="66416" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]رابرت اگرز با ساخت فیلم Witch نشان داد که تبحر خاصی در به تصویر کشیدن یک اتمسفر خاص در بطن تصویر دارد. او ترسی را در فیلم «جادوگر» در رگ‌های مخاطبان جاری کرد که برای تماشاگر عام تعریف «رو اعصاب» دارد ولی در واقع اگرز دارد با اعصاب و روان تماشاگر بازی می‌کند و کاری می‌کند که تماشاگر از منظر روانی درگیر شود و حس خوبی نداشته باشد؛ حسی که شاید بتوان آن را در مواردی ترس هم نامید.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Lion King" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="33967" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]در بین لایواکشن‌های دیزنی، آن دسته از آثاری که کمترین تغییرات داستانی را نسبت به انیمیشن داشتند در گیشه موفق‌تر شدند و شیرشاه هم از این قاعده مستثنی نیست. جان فاوارو (که پیش‌تر با ساخت فیلم کتاب جنگل و فروش هنگفتش نقبی به بازسازی‌های دیزنی زده بود) در شیرشاه از همین فرمول پیروی کرده و آن یک ارزن خلاقیت که در فیلم کتاب جنگل (مثلا بر سر نمایش پادشاه میمون‌ها) داشت را در اینجا خرج نکرده است؛ احتمالا برای اینکه با دم شیر بازی کردن کار خطرناک‌تری است.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Little Women" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="4214" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]ین فیلم در نگاه اول معمولی به نظر می‌رسد؛ گویی هیچ عنصر عجیب و شگفت‌آوری در خود ندارد و واقعا هم همینطور است. دوباره همان دختران خانواده مارچ، دوباره رفتن پدر برای حضور در جنگ‌های داخلی، همان فداکاری‌های مادر در خانواده و همان سرنوشت‌هایی که دختران مارچ با آن روبه رو می‌شوند که اغلب ما آن‌ها را می‌دانیم (و اینکه با چه کسانی ازدواج می‌کنند).

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Maleficent: Mistress of Evil" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="64524" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]فیلم Maleficent: Mistress of Evil در ادامه فیلم نخست این سری با نام Maleficent ساخته شده؛ اثری که حول محور یکی از کاراکترهای بدجنس دنیای انیمیشن‌های والت دیزنی می‌چرخد و داستان زیبای خفته را از زاویه‌ای جدید تعریف می‌کند.

اساسا آثار لایواکشن دیزنی به دو دسته بازسازی مو به مو و یا بازسازی با نگاهی تازه و نو تقسیم می‌شوند که آثار جای گرفته در دسته دوم معمولا با شکست تجاری همراه بوده‌اند (درباره این موضوع در این مقاله بیشتر بخوانید) . ملیفیسنت جزو معدود آثار موفق دسته دوم قرار می‌گیرد و فیلم نخست توانست هم فروش مناسبی از آن خود کند و هم نظر مثبت اکثر منتقدین را به سمت خود جلب نماید.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Marriage Story" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="39205" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]«نوآ بامباک» کارگردانی است که در آثار خود توانسته روایاتی از احساسات انسانی را ارائه و آن‌ها را با هارمونی دلنشینی کنار یکدیگر قرار دهد. داستان‌هایی که شادی و غم را با توازنی مثال‌زدنی نشان می‌دهند و در نهایت، از مجموعه وقایعی تشکیل شده‌اند که ممکن است هر کدام از ما در زندگیمان با آن‌ها دست‌وپنجه نرم کنیم. اثر اخیر وی، یعنی Marriage Story نیز از همین قاعده پیروی می‌کند و شباهت زیادی به ایده‌های فیلم‌های قبلی او دارد؛ با این تفاوت که شاهد خلاقیت‌ها و عناصری هستیم که پیش از این ندیده بودیم.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Once Upon a Time in Hollywood" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="14059" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]«کوئنتین تارانتینو»، کارگردانی مؤلف است که در آثار خود نیم‌نگاهی به سینمای کلاسیک و فیلم‌هایی که پایه‌گذار فرم کنونی هستند، داشته و همیشه سعی کرده که با شیوه‌ای نوین آن‌ها را مورد ارجاع قرار دهد. او بارها نشان داده که به زمان حاضر تعلق ندارد؛ از ساختار روایی فیلم‌ها و ریشه جنون‌آمیز آن‌ها گرفته تا رفتارهای خودش در مراسم‌های گوناگون. اما اگر می‌خواهید درونیات یک کارگردان را بشناسید، بهترین مکان آثار اوست.

بررسی کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Pain and Glory" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="61109" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]«درد و افتخار» هم به سیاق آثار پیشین پدرو آلمادوار، درامی روان‌شناسانه است که بر پایه کاراکتر، تحلیل و موقعیت‌شناسی او پیش می‌رود. این‌جا هم در این روان‌کاوی، عناصر بصری خصوصاً رنگ‌ها به کمک می‌آیند و صد البته که از خود متن نباید گذشت؛ متنی که بالغ است. وقتی که از بلوغ یک متن صحبت می‌شود، یعنی اینکه نویسنده‌اش به محتوای خود و بسط و گسترش آن، تسلط داشته و فُرمی را انتخاب کرده است که هیچ‌کدام از اجزا، دیالوگ‌ها و رویدادها، اضافی جلوه نکنند.

نقد کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Parasite " color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="14595" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]اواخر دهه نود میلادی، سینمای کُره جنوبی صاحب دو جین کارگردان جوان مستعد شد که امروزِ روز، خیلی از آن‌ها در سطح جهانی برای خود اعتبار دارند. بونگ جون هو هم در این قطار قرار داشت ولی نسبت به باقی آن‌ها کمی دیرتر و با فیلم «خاطرات قتل» به شهرت چندان رسید ولیکن در ادامه سرعت پیشرفت او، بیش از باقی آن‌ها بود تا جایی که تازه‌ترین اثرش یعنی «انگل» در جشنواره فیلم کن به عنوان بهترین فیلم شناخته شد و نخل طلا را دریافت کرد. در کنار این‌ها، موفق به همکاری با استودیوهای آمریکایی بود و آثاری هم در آن‌جا ساخت که همه قابل توجه‌اند.

نقد کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Richard Jewell" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="71504" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]ایستوود پیرمرد سالخورده اما بشاش هالیوود، گویی فعلا قصد بازنشستگی ندارد. او امسال هم مطابق برنامه، یعنی ساخت یک فیلم در سال، اثر شخصیت محور «Richard Jewell» را ساخته است. شاید شخصیت رچارد جول در ایران شناخته شده نباشد اما او یکی از مشهورترین آدم‌های اجتماعی کشور آمریکا است. داستان زندگی جول آنقدر مستعد توجه و پرداختن هست که در نگاه اول می‌توان گفت بیلی ری و ماری برنر نویسندگان فیلمنامه شاید کار آسانی برای پرداختن درباره شخصیت ریچاد جول داشته‌اند اما همین ظرفیت بالای پرداختن به موضوع زندگی او، در نگاه به ابعاد مختلف زندگی اجتماعی و واکاوی  درونی شخصیت، قطعا چالش‌های بزرگی برای فیلمنامه‌نویسان اثر به همراه داشته است.

نقد کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Rocketman" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="36875" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]چندی پیش وقتی فیلم «بوهمین رپسودی» اکران شد، آن را گرفتار مشکل‌هایی می‌دیدم که به تجربه‌ی کلی‌اش ضربه می‌زد. این مشکل‌ها الان بیشتر به چشم می‌آید چون بعد از «راکت‌من» به کارگردانی دکستر فلچر، فهمیدم که در روند توسعه پیرنگ کوتاهی شده است. در نوع خود راکت‌من، درام پُرکشش‌تری نسبت به بوهمین رپسودی خلق می‌کند گرچه جمع‌بندی کلی و گسترش برخی کاراکترها به این تجربه پُرکشش، نوسان‌هایی می‌رساند.

نقد کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Toy Story 4" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="25076" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]یک نسل با این اسباب بازی‌ها بزرگ شد و پا به پای آنها در تمام مراحل زندگی‌شان همراه شد. بیست و چهار سال پیش پیکسار دنیایی جدید را به ما معرفی کرد، یک جهان سه بعدی و ناب که هم از لحاظ بصری برای چشم‌ها یک اثر تازه بود و هم از لحاظ محتوایی. حکایت وودی و باز و دوستانشان، قصه اسباب بازی‌هایی بود که هر بچه‌ای در دوران کودکی خود یکی شبیه به آنها را دارد و هر بزرگسالی نیز آنها را به یاد می‌آورد.

نقد کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="The Two Popes" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="72085" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]یکی دیگر از پروژه‌های پرسروصدای نتفلیکس در سالی که گذشت، روی موضوعی دست گذاشته که حساسیت ویژه‌ای دارد و علاوه بر وجهه هنری، برای نتفلیکس از نظر اقتصادی دارای اهمیت زیادی است. فیلمنامه این عنوان به قلم «آنتونی مک‌کارتن» است که پیش از فیلم‌های جنجال‌برانگیز و البته تقدیرشده The Darkest Hour و Bohemian Rhapsody را نوشته بود. شاید همین موضوع باعث شود دید بینندگان نسبت به این اثر، تا حدودی منفی باشد. هر دوی این عنوان، با اینکه جوایز متعددی را برده‌اند، همچنان هم مخالفان سرسختی دارند.

نقد کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title="Star Wars: The Rise of Skywalker" color="juicy_pink" style="shadow"][vc_single_image image="62556" img_size="large" alignment="center"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="5/6" offset="vc_col-lg-offset-1"][vc_column_text]جنگ ستارگان یک فرنچایز با بیش از چهل سال سن است و معادن و حفره‌های این جهان بزرگ چندین بار و به طرق مختلف استخراج شده است. جرج لوکاس یک کهکشان عظیم را ساخت که در آن کره زمین جایی نداشت و سیارات مختلف و نژادهای گوناگون در آن به تصویر کشیده می‌شد. کهکشانی که لوکاس ساخته یک پی‌ریزی ساده بوده که از دل آن می‌توان میلیون‌ها داستان بیرون آورد ولی زمانی که یک فرنچایز در این حد به محبوبیت می‌رسد، دیگر نمی‌توان هر قصه‌ای که دلتان خواست را در آن روایت کنید.

نقد کامل ویجیاتو

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]